"Annelerin cennetleri de cehennemi de çocuklarıdır." "Cenneti de merak etmiyorum, cehennemi de çünkü ben çocuğumu gülerken de gördüm, ağlarken de"
- Ayşe sordu; Kağanı ilk kucağınıza aldığınızda ne hissettiniz?
- Hayatımda ilk kez ölmekten ve ölümden korktum. Ya bana bir şey olursa, bebeğime ne olacak diye düşündüm.
-Hala korkuyor musunuz? Evet hala korkuyorum. Çocukları kaç yaşında olursa olsun, bütün anneler korkarlar. Oğlumun yanında olmak, ellerini tutmak, mezuniyetlerini görmek, düştüğünde ayağa kaldırmak,gözyaşlarını silmek, aşkıyla tanışmak, çocuklarını kucağıma almak istiyorum. Her anne, çocukları için yaşar, çocuklarının sağlıklı, mutlu ve başarılı olmasını ister.Annem, yoğun bakımda tekleyen kalbiyle hala bizi düşünüyordu. Gözlerini araladığında ablama, üşütme, hasta olursun, dinlen uyu biraz", bana "yemek yedin mi kızım, yoldan geldin açsındır sen şimdi" demişti.
Başka bir anne tanıyorum, aylarca çocuğunun iyi olması için çabalayan, her gece kucağında onu avutan, çocuğunun hıçkırıklarında boğulan, kendi gözyaşlarını için için içine akıtan...Ve çocuğunun çektiği acılara dayanamayıp hasta olan, belki gelecek yıl anneler gününü göremeyecek ama sıkı sıkı hayata tutunmaya çocuğu için yaşamaya çalışan.
Anneler..
Anneler Günü, Haber Hayat Dergisi
